Dag 25/28 - San Francisco Chinatown en North Beach

Zondag 19-6-2011.
Hoe krijg je het weg ?, denkt u wellicht als ik u vertel dat we vandaag recht uit bed op de volledige nuchtere lege maag als eerste een grote hot dog met ketchup en mosterd laten neerdalen. Oooh man da’s lekker. Tja, als er een braderie bij je voor de deur gaande is vanaf 10:00uur met om de 15 meter een hap-tent dan beschouw ik dat met een gerust hart als overmacht hoor. Een eindje verderop pakken we een lekkere Cappucino en thee, en dwarrelen daarna door de straten van Chinatown. Hier leeft een prachtige stad van een vierkante mijl (20 blokken meen ik) in een stad. De historie van de immigratie van de Chinezen en de concentratie in deze wijk ken ik niet, maar het is een hechte gemeenschap. Chinese kranten, hun eigen taal als hoofdtaal, hun tekens tegen de gevels en op de artikelen. Grappig anders zijn ook de aanwezige soorten etenswaren die we niet hebben kunnen identificeren. Gedroogde spullen in 86 soorten, noten, zaden, insecten, zee-dieren, zee-planten en weet ik wat nog meer. De slagerij en viswinkel hebben ook erg verontrustende onderdelen van beesten liggen, voor de fijnproevers liggen er hele vissenkoppen, hanepootjes en zelfs twee opengemaakte schildpadden. Wij denken allemaal erg clean en strak over etenswaren dus je staat hier wel raar naar te kijken. De mensen zijn beleefd maar komen erg ingetogen over, tonen weinig emotie en zijn haastig.
Wilma neust lekker in wat prullaria-winkeltjes rond terwijl ik wat fotootjes maak van mooie gebouwen en zo. Een leuke buurt, fleurig, levendig, interessant. Wij slapen zelf aan het randje van Chinatown dus we zijn relatief dicht bij huis. Na wat uren gaan we terug om nog een eindje over het festival ( de braderie eigenlijk) te lopen. We dumpen wat aangeschaft spul in onze hotelkamer en worden daarna door toffe geluiden naar de buren (the nudy bar zeg maar) gelokt. Daar ragt een surf-bandje er lekker tussenuit. Gave baldadige muziek. Ja, ik ben uitermate gecharmeerd van de raggende mannen in hun nette zwarte pakkies. Ter opleuking van band staat een schaars geklede dame lekker zweverig en draaiend te dansen, behendig een hoepel om haar middel draaiend houdend. Ik koop een CD van ze (wel allemaal tekenen joh !) en we gaan verder de braderie op na twee sets. Na wat omzwervingen naar een ander podium waar een open sessie aan de gang is. Er worden zangers en muzikanten uitgenodigd om mee te doen. Erg melig allemaal, eventjes leuk. En verder lopend komen we wederom in de blueskroeg om de hoek terecht waar een lekkere band staat te spelen. Weer drie blazers. Daar bieren we wat en luisteren een aantal sets. Een aantal uitbundige koppeltjes dansen zich helemaal wild, terwijl ter ere van vaderdag een slank jong mooi ding met een oude verschrompelde 70-er staat te dansen. Hij heeft het naar zijn zin hoewel zijn lijf weinig soepelheid in beweging meer afgeeft, na 10 minuutjes is het dan ook goed geweest en gaan ze samen weer. Dan komt een vreselijk oud klein vrouwtje van half in de tachtig met een dikke jas en verschrompeld aardappelkoppie onder de opgehouden capuchon binnengestrompeld. Ik geef haar mijn kruk zodat ze aan de bar kan zitten en een bestelde koffie kan nuttigen. Kan allemaal, heerlijk.
Om een uur of 8 is de band klaar. Ik ga nog even de hand schudden met de trombonist die te gast is bij de band. Hij doet me in zijn spelen erg denken aan de krachtige dikke snelle vibrato die Jazz-muzikant Bill Harris (1916-1973, net opgezocht) ook in zijn solo’s had. Een stijl die ook erg goed bruikbaar is in ska-bands als de Skatalites. Hij zit een beetje verlegen om werk, heeft ook geen aanbiedingen uit de ska-hoek gehad, dus dat is al een tijd geleden dat hij dat speelde. Een brede smile komt op de kop van deze erg stevige trombonist als ik hem vertel dat ik van zijn spel kippevel krijg. Hij is er blij mee. ‘Thank’s man, apreciate it very much’.
Buiten is het merendeel van de kraampjes en zooi inmiddels al opgeruimd en na een pizzapunt gaan we lekker naar de kamer. Buisje aan. Notebookje aan. Beetje aanklooien, whiskytje erbij.