Dag 14/28 - Volle dag Las Vegas

Woensdag 8-6-2011.
Gisteren een erg lang verhaal gedeponeerd, excuses daarvoor. Bij voorbaat ook excuses voor het nu volgende lange verhaal hahaha.

Het ontbijbuffet in ons grote Main Street Hotel and Casino is tot 10:30 uur geopend, maar we moeten na onze luie wederopstanding toch een beetje opschieten. Na het afrekenen bij de buffet-cassiere van 2 x USD 6,– (E 4,50 de man) wordt ons een tafel toegewezen en wordt koffie/thee bij de ober besteld. Glaasje melk ook erbij, prima. Verder zal hij gedurende het eten enkel vragen of we nog meer willen drinken, eten bemoeit hij zich niet mee. We hebben nog tijd genoeg om tussen de walchelijke overdaad aan aangeboden lekker eten onze keus te maken. Met enig zoekwerk kun je een boterham met een plakje kaas vinden, weet ik zeker. Maar veel gemakkelijker is het om je ‘bewust-eten-instelling’ te vergeten en jezelf over te geven en mee te gaan in de flow. Ik kom deze eerste ochtend terug bij mijn tafel en mok koffie met 2 pizzapunten, 3 gebakken spekrepen, gebakken aardappels, bakje vruchtjes, gebakken uienringen met champignons. Let wel, we hebben het hier over een ontbijtbuffet. Ik heb naast mijn keuze zojuist weerstand kunnen bieden aan 10 soorten zoete broodjes, kip in diverse uitvoeringen, pap, yogurt, musli, burrito’s, rijstdingen, vers fruit, diverse soorten vla, enz enz enz. Idioot. Wel lekker.
Kom zegt Wilma, we gaan eerst een foto bij de gokkasten maken, dat hoort erbij. In scene gezet, want ik hou niet van spelletjes, heb ook geen cent in de apparaten gegooid trouwens, geen zin om het spel uit te doktoren.
Terug op de kamer boeken we eerst even wat slaapplekken voor de komende dagen. Na wat zoek- en planwerk regelen we motels voor de komende 6 nachten in achtereenvolgens Beatty (10-6), Bakersfield (11-6), Fresno (12 en 13-6) en Modesto (15 en 15-6). We Skypen ook nog even met de grieten, want de avond is daar net begonnen, dus dit is de enige mogelijke tijd ervoor, zo einde ochtend hier.
We gaan de deur uit, we willen dingen zien.
Auto gepakt en eind in de richting van de boulevard geparkeerd zodat verder lopen handiger is. De Stratosphere-toren komen we als eerste tegen en ik krijg Wilma na enig overreden mee naar boven. Lekker de omgeving vanuit de hoogte bekijken, buiten op het platform rond de bol. Nee geen bol, het meer een ufo-achtig ding wat op die lange slanke poten de hoogte in steekt. Ze is er wat nerveus voor. Vanaf de ufo kun je ook sky-diven aan een geleide kabel naar beneden, en nog wat andere kermiszaken die je ernstig in contact brengen met de hoogte van dit ding. Van hierboven blijkt weer wel ineens dat Las Vegas toch eigenlijk best een kleine stad is. Zijn centrale boulevard (2 mijl lang of zo) is groots maar daarbuiten hangen een paar saaie buitenwijken tegen de ‘kermis’ aan. Je gaat hier niet wonen om te wonen, enkel wanneer je in de plezier-industrie werkt wil je hier misschien wonen.
De hele boulevard-tocht kijk je je ogen uit, wat hier gaande is is geweldig idioot. Wat in heel Amerika al niet meer mag volgens mij, wordt hier gekoesterd. Mensen lopen met flessen drank en sigaretten over straat, en bij elk kruispunt bieden mannetjes en vrouwtjes je kaartjes aan om plezierdames voor op je hotelkamer te regelen. Hun aandacht trekkende geklik met stiekjes en geklapper met blaadjes begint snel irritant te worden. Het feit dat Wilma naast me loopt wordt volledig genegeerd, ook zij krijgt aanbiedingen. Ik kijk haar veelbetekenend vragend aan, maar gedachtes wordt gedoofd. Een vrolijke vrouw van tegen de zestig loopt met haar cocktail lekker te dansen over het trottoir en probeert op luchtige niet vervelende wijze mensen er van te overtuigen dat ze lekker moeten genieten. Ze blijft hangen bij een stel straatmuzikanten en bouwt in haar eentje een feestje met de handen in de lucht. Uit de verte komt haar partner aangesneld die dit wel ziet zitten en met haar mee gaat dansen.

Als je dan dat centrum verder doorloopt kom je op een gegeven moment de Eif’feltoren tegen, de helft zo hoog als de originele schat ik, plompverloren over ‘Het Louvre (toch?) heen gezet. En een stukje verderop zoek je de eerste verdieping van een ander Casino op en sta je ineens tussen de Italiaanse terrassen van Venetie, terwijl de gondels met zingende gondeliers voorbij varen in de nagebouwde kanalen. De hemel is bedrieglijk echt in blauw geschilderd met wolkjes. Heel apart om daarmee geconfronteerd te worden en mooi uitgevoerd. Een eind verderop staat de Arc de Triomf op de parkeerplaats van een ander casino. Een achtbaan dendert door de tuin van zijn buurman een stukje verder staat het vrijheidsbeeld trots op een hoek. En gaaaa zooo maaar dooorrr. Wat ze hier ook aan commerciele ‘zooi’ bouwen, het moet ze nagegeven worden dat alles heel netjes en tot in details uitgevoerd wordt, geen halve bak, want de concurrentie is moordend in dit wereldje hier. Ik vind het een prachtige kermis die hier plaats vindt, ik wil ook dit aan m’n meiden laten zien.
Met blaren op de pootjes van de vele kilometers wandelen pakken we wat terrasjes en een happie om de dag af te sluiten.
Een strak madammeke in een plezant kort rokske schrijdt op haar 10 cm stilletto’s voorbij. Het leven is mooi.