Boot Phnom Penh + bezoek Tuol Sleng gevangenis

Vrijdag 17-5-2013
Deze dag wil ik opdragen aan gevangene 786.
Vanmorgen Vietnam verlaten met de ‘fast boat’ die ons van Chau Doc naar Phnom Penh in Cambodja brengt. De bootmeneer verzamelt bij de start alle paspoorten met meegebrachte foto, laat ons een aanvraagformulier Visum invullen en int zovast de USD 25,– kosten per persoon. Het hele spul gaat na een klein uurtje varen (iedereen moet even de boot uit, een formaliteit eigenlijk) met iemand op de brommer mee zo vast naar het kantoortje een paar kilometer verderop op de kade, waar wij ook arriveren na een stukje varen. Weer de boot uit. Na 30 minuten wachten en het persoonlijk halen van wat stempelwerk bij een loketje buiten in de douane-tuin klimmen we weer de boot in en de vaart gaat er in. Een prettig vlot tochtje van een kilometer of 100 (5 uur of zo) zet ons af in Phnom Penh waar een afgesproken TucTuc man vrolijk gehelmd staat te wachten. Ik zie mijn naam vanaf de boot al staan op zijn A-4-tje en wijs overduidelijk richting hem. We hebben oogcontact en de eerste lach en groet is er aan weerszijden. Hij brengt ons naar het meest luxe hotel dat we tot nu hebben gehad (www.the-252.com). Zwembad(je), grote moderne kamer met volledig betonnen interieur, erg gaaf. Gisteren met 50% korting last-minute online geboekt via Agoda. Maar nog steeds E 38,50 per nacht, idioot veel op de schaal van de laatste weken. Idioot lekker zwembad echter, happy hour discount cocktails bij het zwembad, laten we eens gek doen.
We besluiten de TucTuc die middag een rondje langs een opleidingsklooster, het Koninklijk paleis en het genocidemuseum Tuol Sleng te laten doen. Klooster en paleis zijn mooi maar te clean om lang te boeien. Tuol Sleng is ook beperkt van opzet, maar de gedachten aan wat hier allemaal gebeurd is maakt een bezoek noodzakelijk om het beeld van Cambodja wat completer en correcter gekleurd te maken. Vroeger was dit een school, maar in de 2e helft zeventiger jaren heeft de Rode Khmer hier ‘detentiecentrum S-21′ opgericht en stelselmatig tegenstanders van de gedachtengang van het regime van slechte meneer Pol Pot (excuses voor mijn getemperd taalgebruik, je weet nooit wie meeleest) gevangen gezet, gemarteld en gedood. Vriendin Krista vroeg zich deze week op facebook af waarom iemand eigenlijk wreed is, da’s een goeie. Er zijn altijd al wrede mensen geweest die anderen onvoorstelbare en zinloze dingen aandoen. Hier zijn 20.000 mensen omgebracht. 20.000, die moet je eens bij elkaar op een veld zetten…. Ze hebben er ook nog van alle gevangenen foto’s gemaakt bij binnenkomst. Een grote selectie staart je aan in gebouw 2, samen met een paar gruwelijke beelden van afgeslachte mensen. Van de laatste slachtoffers, gevonden in de diverse ruimtes na het verjagen van de laatste Rode Khmer mannen, is een foto gemaakt zoals ze aangetroffen werden, deze hangen in de betreffend lokalen, het martelbed ernaast. Luguber. Om de slachtoffers ‘een gezicht’ te geven heb ik gevangene 786 gekozen, die op zondag 28 mei 1978 gevangen werd genomen, als vele onschuldige anderen weggerukt uit zijn leef-omgeving richting een barbaars einde. Waarschijnlijk is hij een van de mensen die respectloos in een groot massagraf zijn geflikkerd in Choeung Ek, de beruchte Killing Fields even buiten Phnom Penh die we morgenvroeg gaan bezoeken.