Dag 23/28 - San Francisco - shoppen

Vrijdag 17-6-2011.
Vandaag moeten er winkels bezocht worden, Wilma claimt deze dag op. Heerlijk om geen troep te hoeven versjouwen gedurende 6 dagen (dit is de 2e). Gewoon relaxed opstaan, niks moet. We pakken als eerst een ontbijtje bij een Italiaanse meneer die een gebak & koffietent een straat verderop heeft. Zalig zoet spul heeft hij liggen dat samen met een eerlijke Italiaanse capucino (gewoon uit een dikke keramieke kop, geen kartonnen beker van een liter met onbeperkt navullen zoals bij de Amerikaanse tenten) de dag ontzettend lekker laat beginnen. Op mijn vraag hoelang hij al in USA is vertelt hij dat dat zo’n 37 jaar geleden deze kant op kwam maar hier niet woont. Hij is een goedlachse stevige 60-er met een klassieke oudere Italiaanse kop erop. Hij werkt hier in het toeristen-seizoen ‘his ass off’ en dan gaat hij waarschijnlijk met een dik pak Dollars richting Italie naar zijn meisje en kinderen. Mijn Dollars, want zijn Capucino, Thee en twee gebakjes zijn best wel niet goedkoop hier. maar wel vreselijk lekker dus so be it.
Uit de Lonely planet gids en wat folders weten we dat op en rond Union Square serieus geshopt kan worden. Gelimiteerd door de maximale toegestane bagage-gewichten straks op de luchthaven en de beperkt leverbare rode inkt om negatieve bankstanden af te drukken bij de ING zal meisje Wilma zich enigszins moeten inhouden bij het vergaren van spullen tijdens de koopjesjacht die gaat volgen. Het plein ligt zo’n 2 km verderop en een bus pakken wordt logisch om de voetzolen te sparen voor de komende week. Lijn opzoeken, opstappen, 2 Dollar de man in een gleuf en go.
Inderdaad, richting eindpunt neemt de concentratie van winkels toe, en het plein zelf is een erg lekkere hangplek met trappen, grasstroken en mooi omgeven door hoogbouw. In het zonnetje vandaag, maar je voelt in deze stad toch de koude aanwezigheid van water. Zodra je uit de zon loopt is het ineens erg koel. De waarschuwingen van gelaagd kleden (6 T-shirts aan dus) blijken gewoon waar.
We vinden per ongeluk het gigantische Nordstrom winkelcentrum van 8 verdiepingen met een prachtige structuur van roltrappen, koperen railingen en marmeren vloeren. Mooi ding. De prijsklasse van de meeste winkels is echter best hoog. Het aantal koude kille tuthola’s dat verveeld en expressieloos (beetje The Stepford Wives was dat toch ?) rondloopt in een kwetsbaar en onzeker opgetrokken doorzichtig gordijn van ‘ik ben meer dan jullie’ is dan ook procentueel gestegen. Ik moet hier altijd wel om lachen en kan enig medelijden niet ontkennen. Ach, zolang ze niet in de weg lopen en idioot veel geld uitgeven om hun eigen-gecreerde glans op te houden, zal de economie blijven draaien en de wel hardwerkende mensen in die warenhuizen een leuke boterham mee naar huis blijven nemen. We lopen deze middag nog een hoop winkels af, komen een jonge energieke straatmuzikant tegen (one man band) en gaan einde middag retour richting ons glamour-hotel. Foto bijgevoegd. Even lekker dutje doen zodat vanavond wat energie voor een cafebezoek met muziek overblijft. Het dutje lukt, ook ik ben een uur in dromenland. Tegen half tien grijpen we een flinke pizzapunt bij de buurman en glijden daarna de kroeg om de hoek in. Er komt ook net als gisteren weer live muziek uit. Mannetje op een kruk voor deur, vijf Dollar entree en enjoy Yourself. Het is een lekkere soepel draaiende West-Coast bluesband met drie blazers erbij, waarvan twee geweldige saxofonisten (een mannetje en een vrouwtje). De trompettist is maar rommelig bezig en articuleert zijn melodieen erg slecht. Zei de niets-spelende wannabee muzikant…. Het is een energieke vrolijke band die al snel het bescheiden dansvloertje vol krijgt. Funk en Soul-dingen tetteren de kleine kroeg in en stromen de straat op, romige blues, harmonica, zang. Leuke avond die voor ons na twaalven eindigt, de laatste set pakken we niet mee.
Buiten worden inmideels dranghekken geplaatst, morgen is er blijkbaar een jazz festival zegt iemand, maar het zal wel het tweedaags festival zijn dat we op folders hier en daar zagen. Jeroen meldde me dat ook al. Laat maar komen, is wel leuk. Maar we gaan ook morgen eerst de zeehonden op beroemde plezier-pier 39 bekijken en de brug natuurlijk. The Golden Gate bridge die op elke ‘Groeten uit…’ kaart voorkomt.
Maar uhmm… truste, het is nu weer 02:16 AM (niet Ave Maria, maar ik dacht After Midnight)….