Dag 13/28 - Las Vegas intro

Dinsdag 7-6-2011.
We gaan vandaag door naar Las Vegas, een aardige tocht van ongeveer 200 mijl, 320 km. Met de TGV anderhalf uur (hier niet leverbaar), met onze aan de verkeersregels en technische beperkingen onderhevige Hyundai Elantra toch een uurtje of 4. Tot mijn eigen verbazing heb ik nog steeds de motorkap van deze automobiel niet opgetrokken. Gewoon geen zin in gehad tot op heden. Aan het prettige en stille geluid te horen vermoed ik de aanwezigheid van een 6 cylinder van bescheiden omvang (2 liter ?), aan het vermogen en de trekkracht te voelen verdenk ik de verhuurder ervan dat hij de 3 cylinder/800cc motor van een Suzuki Alto erin gehangen heeft waarvan hij bij voorbaat wist dat 1 cylinder het niet doet. Het apparaat is traag, ik krijg hem niet van zijn plek pfff… Hij heeft in de stand ‘D’ (de D van Drive, of van Douwen, of van Doen) van de automatische 6-bak absoluut geen fut en schakelt bij een snelheid van 50 km/uur al snel door naar de hoogste versnelling en draait dan 1750 toeren. Aaaaaah, zo hard loopt mijn Guzzi stationair man. Voor cruisen door een rustige buitenwijk prima, maar in normaal verkeer onbruikbaar, je kunt dan niet ‘eventjes’ versnellen om iemand in te halen. Duurt een eeuwigheid voor hij al die versnellingen weer teruggeschakeld heeft. Optie 2: je kunt hem ook handmatig op- en terugschakelen als een motorfiets. Plus 1 en min 1 telkens zeg maar. Kijk, dan heb je power tot je beschikking. Denk je dan. Nee. Ik denk dat er een stroperige vloeistofkoppeling en nog stoperigere software tussen motor en versnellingsbak geschroefd is die hard gas geven en snel opschakelen in de kiem smoort. De auto is met geen mogelijkheid agressief te berijden. Moet dat dan ? Vraagt u zich af. Ja, dat moet ja, soms moet je frustratie van je af kunnen rijden. En niet naar je toe rijden, Grrrr..
Uhmmm….Las Vegas ja, dat was het.
Wilma rijdt op mijn verzoek een behoorlijk stuk zodat ik onderweg eens lekker om me heen kan kijken en kan klikken. We rijden door de Nevada woestijn met heel veel niks te zien als enkel kleine hittebestendige struikjes en hier en daar wat verdwaalde huizen en schuren. Naarmate we Las Vegas naderen begint het landschap te veranderen. De struikjes krijgen steeds vaker gezelschap van grote reclameborden op dikke palen een meter of 20 naast de weg die je aandacht en geld graag willen hebben. En dan ineens zie je in het troosteloze landschap een nederzetting opdoemen in de verte. Een klein cluster van hoge gebouwen op een rommelig rijtje, het komt een beetje miezerig en misplaatst over. En toch moet dat de stad zijn die we zoeken. De miezerigheid wordt minder naar mate je nadert en er tenslotte in zit. Onze slaapplek voor de komende 3 avonden zit aan de rand van deze nederzetting. Het meiske heeft de auto gewoon helemaal het drukke verkeer van Vegas ingestuurd, recht tot op het erf van ons prachtige Main Street Station Hotel, goed he ? We komen er lekker voor in de middag aan en besluiten na inchecken eerst maar eens met de auto een verkennende ronde langs ‘The Strip’ (Las Vegas Boulevard) en te maken, want dit is toch de straat waar het allemaal om draait. Kijken hoe het allemaal in elkaar zit en waar wat ongeveer is. Het hotel zit ‘downtown’ (stoere benaming niet ?) en een beetje te ver uit het centrum om het loopbaar te maken. We zitten denk ik een kilometer voor het kenmerkende Statosphere gebouw, dat zo’n beetje de boulevard opent. Het is hier warm, maar wel erg droge warmte dus je zweet niet alles nat zeg maar, het verdampt allemaal. De kleren daarentegen houden wel de zweetlucht vast dus dat wordt wassen en spoelen vanavond in de badkuip. Latere zorg. Auto neergezet ergens aan het einde van de boulevard en toen gaan lopen en absorberen. ‘Bouwverordeningen’ en ‘Welstandscommissie’ zijn hier vieze woorden waar niemand over praat.
Alle hotels hier zijn in allerlei wanstaltige, prachtige exorbitante vormen neergezet, velen hebben speciale attracties om de mensen te plezieren en naar zich toe te trekken. Naar hun casino’s toe te trekken want daar gaat het allemaal om. Geld verdienen aan gokken. Enorme zalen met speelapparaten, pokertafels en weet ik al niet meer zijn in elk hotel aanwezig. Om die zalen vol te krijgen met gelduitgevende klanten hebben ze bijkomende zaken als overnachtingen en eten behoorlijk low-price gehouden. En dat vinden wij weer fijn !
We glijden nog de Miracle Mile shopping centrum (anderhalve kilometer winkels) van het Planet Hollywood Casino in. Alleen maar winkels …. de meiden zullen onrustig worden van onze verhalen hahaha ….. Op straat probeert een jonge donkere gast ons een eigen gemaakte CD te verkopen uit een hele stapel. ‘Heb je die zelf opgenomen joh ?’ Vraag ik hem. ‘No no not just me, me and and my boys did it’. We zijn geen gangsta zegt ie, we maken de wat fatsoenlijkere hiphop en rap. Kostie ? Wat wil je ervoor geven…? Ik hou er niet van zeg ik, maar ach, doe er maar twee for my girls… thanks man … 6 Dollar komen we overeen. En een foto van ‘m.
Wij grijpen uiteindelijk een HOG (Harley Owners Group)-burger bij het Harley Davidson cafe en gaan hotelwaarts. Morgen een hele dag de stad in.