Je bekijkt de reis...
USA 2011 - Van Denver naar San Francisco
Reisverslag Dag 12/28 - Zion National park
6 juni 2011
|
Aantal keer bekeken
50
Aantal reacties
0
Kanab,
Verenigde Staten
a
A
Dag 12/28 - Zion National park
Maandag 6-6-2011.
Dit is onze laatste dag in de Parry Lodge in Kanab, en op ons lijstje resteert nog een bezoek aan het Zion park. Gebied ligt slechts een uurtje rijden in Noord-Westelijke richting, lekker dichtbij dus niet extra vroeg uit bed of zo. Het park is wel meer voor de wandelaars. Je moet je auto achterlaten bij het visitors centrum, het gebouw met allerlei informatie, souvenirs, bier en hamburgers. Van daaruit gaan shuttlebussen die een stuk of zes stopplaatsen hebben in het park, en deze elke pakweg 10 minuten aandoen. Dus je kunt je heel gemakkelijk en snel het park rond laten rijden. In tegenstelling tot de andere parken die we tot op heden zagen, is dit geval voorzien van vele hoge dicht bij elkaar staande hoge rotspartijen (een beetje vergelijkbaar met de Dolomieten in Italie). Die bus gaat dus niet de hoogte in, die stopt op vaste plaatsen onderaan of tussen de bergen, op plaatsen die voor de massa zijn ingericht. De pizzalucht komt je tegemoet zodra de klapdeur opengaat. Blijven hangen in die centrum beperkt je beleving ernstig dus je wordt wel geacht wandelroutes te kiezen die je dichter bij de natuur brengen of mooie uitzichten laten zien. Lange routes voor de goedgetrainde bikkels die met voedsel en veel water op pad gaan, of korte voor Nederlandse watjes en hun klonen uit andere naties. U raadt het al wat wij deden. De fut is er even uit bij ons. Een route van een mijl lijkt ons genoeg, blijkt zelfs meer dan genoeg omdat hij sterk de hoogte ingaat en lekker wat energie wegtrekt in de warmte en bij de straffe windvlagen. Op de laatste stopplaats hangen we lekker even langs het water, sabbelen een ijsje weg, en vinden het verder wel prima. Het ijsmeisje schiet Wilma nog aan: ‘I like your hair, it’s so wild..’. Ja wat wil je, na anderhalf uur in windkracht 5 gelopen te hebben.
We laten ons terug-shuttelen naar de auto en gaan rustig terug. Ik stop nog even bij een kudde grazende Buffels om wat foto’s te maken. Prachtige beesten. In ons dorp eten we wat en maak ik nog even wat fotootjes van de winkels waar de spullen van onze meiden vandaan komen. En de dag is weer ten einde…..
Dit is onze laatste dag in de Parry Lodge in Kanab, en op ons lijstje resteert nog een bezoek aan het Zion park. Gebied ligt slechts een uurtje rijden in Noord-Westelijke richting, lekker dichtbij dus niet extra vroeg uit bed of zo. Het park is wel meer voor de wandelaars. Je moet je auto achterlaten bij het visitors centrum, het gebouw met allerlei informatie, souvenirs, bier en hamburgers. Van daaruit gaan shuttlebussen die een stuk of zes stopplaatsen hebben in het park, en deze elke pakweg 10 minuten aandoen. Dus je kunt je heel gemakkelijk en snel het park rond laten rijden. In tegenstelling tot de andere parken die we tot op heden zagen, is dit geval voorzien van vele hoge dicht bij elkaar staande hoge rotspartijen (een beetje vergelijkbaar met de Dolomieten in Italie). Die bus gaat dus niet de hoogte in, die stopt op vaste plaatsen onderaan of tussen de bergen, op plaatsen die voor de massa zijn ingericht. De pizzalucht komt je tegemoet zodra de klapdeur opengaat. Blijven hangen in die centrum beperkt je beleving ernstig dus je wordt wel geacht wandelroutes te kiezen die je dichter bij de natuur brengen of mooie uitzichten laten zien. Lange routes voor de goedgetrainde bikkels die met voedsel en veel water op pad gaan, of korte voor Nederlandse watjes en hun klonen uit andere naties. U raadt het al wat wij deden. De fut is er even uit bij ons. Een route van een mijl lijkt ons genoeg, blijkt zelfs meer dan genoeg omdat hij sterk de hoogte ingaat en lekker wat energie wegtrekt in de warmte en bij de straffe windvlagen. Op de laatste stopplaats hangen we lekker even langs het water, sabbelen een ijsje weg, en vinden het verder wel prima. Het ijsmeisje schiet Wilma nog aan: ‘I like your hair, it’s so wild..’. Ja wat wil je, na anderhalf uur in windkracht 5 gelopen te hebben.
We laten ons terug-shuttelen naar de auto en gaan rustig terug. Ik stop nog even bij een kudde grazende Buffels om wat foto’s te maken. Prachtige beesten. In ons dorp eten we wat en maak ik nog even wat fotootjes van de winkels waar de spullen van onze meiden vandaan komen. En de dag is weer ten einde…..
