Dag 2/28 - Denver beter bekeken

Vrijdag 27-5-2011.
Deze eerste dag proberen we wat boodschappen te doen en kampeerspulletjes te kopen. Na een uitermate matig ontbijtje in het motel met vreselijke koffie gaan we op pad. Onwennig met de auto, geestelijk nog helemaal in de knoop van een dag vliegtuig. Nee, er straalde allemaal geen soepelheid vanaf. Ondanks door de hotelbaliedame vriendelijk verzorgde route uitdraai naar een warenhuis wordt het zoeken een drama met bijbehorende onderlinge irritatie. De Garmin doet ook helemaal niet wat ik hem vraag en houdt er een eigen stratenplan op na. Ja, de eerste, altijd aanwezige vakantie-gewenningsdagen zijn weer aangebroken. De grote outdoor winkel die we op een gegeven moment een eindje buiten de snelweg zien liggen, passeren we in de verte diverse keren met lede ogen, maar door wegwerk en afzettingen blijkt deze onbereikbaar.
We laten door dit gestress het idee van kamperen voorlopig even los voor de eerste dagen. Call it weakness… of een gummi ruggegraat…. I don’t care…
De rest van de dag willen we aan Denver besteden. De auto wordt bij het stadspark geparkeerd en lopend door een lekkere rustige buitenwijk gaan we richting centrum. Prachtige stijl van huizen treffen we in die wijk aan. Kleine lieve dingen maar ook grote houten ‘Pipi Langkous-huizen’ staan er trots naast elkaar. Wat opvalt is dat het overal erg netjes en opgeruimd op straat is. Op straat dan. Af en toe kun je een blik werpen op een vaag steegje of tussen de achtertuinen van rijen kijken en die laten af en toe ook rommel, verval en zooi zien. Gelukkig, het leeft. Een oude zwarte 60′s auto in goede staat komt statig en stijlvol voorbij gegleden, een prachtige kont met twee rechthoekige vakken met een rijtje van 3 achterlichten erin. Een oude zwarte heer zit alledaags achter het stuur. Gaat waarschijnlijk naar de C1000 (see thousand). Dat zou best wel eens zijn eigen eerste nieuw aangeschafte auto van 50 jaar geleden kunnen zijn. Mooi, eerlijk, benijdenswaardig. Ik ken mensen (Johnny Ackermans, voel je gerust aangesproken) die voor deze auto een moord zouden doen.
We lopen verder en treffen een apart centrum van Denver aan. Deels hoogte-uitspattingen van New York, met soms ertussen gebouwen uit een vroege 20e eeuw. Rustig buitenwijkje er tegenaan, en er wordt veel gebouwd. Ja, aangenaam verrast, ik had totaal geen beeld van deze stad. Het mist echter wel de geladenheid en straatleven van NY. En ik heb John Denver ook nergens gezien, viel me een beetje tegen.
Op de hoofd-boulevard is een kunst-braderie of iets aan de gang en de zijstraten zijn voor verkeer afgesloten. Ontstaat een enorme lange straat met terassen, eettenten, cafe’s en een beperkt aantal vriendelijk ogende winkels. Twee bus banen met een ‘Mall-shuttle’ die je gratis naar een andere sectie van de boulevard brengt om te shoppen. Tssss.
Op het middenstuk tussen de busbanen loopt een leuk project. Om de 50 meter staan door kunstenaars beschilderde oude piano’s op straat met een uitnodiging aan eenieder om ze te gebruiken en mensen te vermaken. Grappig ongedwongen. Er wordt veel gepruld natuurlijk maar diverse mensen zitten behoorlijk te spelen en zingen, de melodieen van klassieke oldies versmelten om de zoveel tijd met het geruis van de electrische bussen. Mooi straatleven just the way I like it.
We eten wat en na een stuk terug wandelen en rijden liggen we redelijk snel op bed. Het oorspronkelijke plan om als eerste dag daarna Noordelijk te rijden en Estes Park te bezoeken blijkt niet mogelijk. Dit ‘Memorial Day Weekend’ is traditioneel het eerste weekend dat dit park en zijn prachtige kleine kronkelweg over de passen geopend wordt, tenzij sneeuwval het niet toestaat.
En ja hoor, bingo. Het plan wordt omgegooid. Morgen gaan we richting Arches National Park.