Woensdag 1-5-2013.
Bij het herzien van onze plannen begin deze week hebben we de nachttrein-reservering van vrijdagavond in tact gelaten. Deels vanwege de 30% annuleringskosten die er aan vast zouden hebben gezeten, deels om even rustig te kunnen aanklooien en deels om het risico van ‘vol’ te vermijden. We hebben nu dus nog twee dagen te vullen. Vandaag laten we ons weer achter op de motor meenemen naar de noordzijde van Ninh Binh om daar ‘floating village’ Kenh Ga te bezoeken. De tocht is betaalbaar en voert door een mooi landschap, lekker rondgapen vanaf de motor bij een snelheidje dat niet boven de 60 uitkomt denk ik. Relaxed. Volgens mij is de boottocht gewoon bij een bevriende relatie van de hotelmeneer, wat geen probleem is, maar de boot-eigenaar lijkt volledig verrast door ons bezoek. Je verstaat er niets van wat er allemaal onderhandeld wordt maar de motormannen moeten wel even overleggen voor hij met zijn oude lange diesel boot alleen voor ons 2-en het water op gaat. In verhouding ook hier weer niet goedkoop omdat we de boot voor onszelf hebben maar ach… We krijgen een klein dorpje te zien dat voor handel en vervoer grotendeels van de waterweg afhankelijk is alsmede een stukje van de (saaie) vaart verderop. Wel leuk en authentiek, we tuffen er langzaam doorheen, soms vertraagd omdat de schipper op zijn kruk gebeld wordt en de oude lawaaierige diesel langzamer laat lopen omdat ie anders niks verstaat. De tocht is geen spektakel, wel grappig. De motoren worden weer gestart en we gaan richting een aanbouw zijnde spiksplinternieuwe Pagode (Boeddhistische tempel), bij sommigen van u bekend van de Efteling. Deze heeft echter geen begeleidend muziekje. Toen ik van het geplande bezoek aan deze nieuwbouw hoorde ontstond er een gematigd tegenwerkende goesting. Maar wauw, dit is gaaf… en vermoeiend vanwege de leegtrekkende warmte deze dag, maar dat terzijde. We lopen vanaf ‘de parkeerplaats’ aan de straat over een lelijk door vrachtwagens platgereden zandpad naar boven, continue aangestaard en aangesproken (‘hello, where are you from?’) door de stroom Vietnamezen die terug en heen lopen. Een hoop volk op pad om een in aanbouw zijnd ding te zien. Het bevreemt me. Ik had ‘de paal’ , de slanke nieuwe Pagode met zijn pakweg 12 verdiepingen in keurig vers clean beton al bij het aanrijden in het landschap de lucht in zien steken, maar naarmate we hoger de heuvel oplopen waar hij staat wordt duidelijk dat hier een enorm bouwprojekt aan de gang is. Behalve de toren zelf is hier een prachtig en groots complex van paviljoens in aanbouw. Tegen de heuvel aan, met hoogteverschillen van misschien wel 60 meter zijn de diverse gebouwen (tempels ?) aan elkaar gelinkt met overkapte paden, trappen en alles. Enorm. In een van de hoofdgebouwen aan een groot plein (foto hieronder) treffen we een ‘ver-erings-circus’ aan. Met respect voor ieders geloof sta ik toch even met de mond vol goud. Allereerst zijn alle gebouwen die de pagode omringen uit klasse A materiaal opgebouwd. Prachtige dikke houten constructies met oerverbindingen en afwerkingen in marmer die nu in 2013 gemaakt worden om tot richting jaar 2500 moeiteloos de tand des tijds te kunnen doorstaan. ‘Build to last’ zeggen de Engelsen. Gaaf man. Overal staat marmer bouwmateriaal, beschadigde dure beelden staan bij het bouwafval, moesten nieuwe voor gemaakt worden. Maar binnen…… goud….goud….goud…. en groot ook nog eens. Wauw. Op de terugweg slaan we een oud tempeltje over en kiezen voor een wandeling door het landschap. Leuke dag.