Aankomst in Hanoi

Vrijdag 26 en Zaterdag 27-4-2013
…997…..998…..999….1000 ! Binnen 25 minuten nadat de 2 woorden Engels sprekende Vietnamese chauffeur ons namens de Hanoi Guesthouse om 07:00 uur deze zaterdagochtend opgehaald heeft bij de luchthaven (de befaamde ‘airport pickup’) en door het drukke verkeer laveert hebben we de 1000e brommer voorbij zien flitsen. Het was een zilver metallic apparaat met rood en zwarte strepen, en een gemodificeerde bagagedrager waar meer op meegenomen kan worden dan waar de brommer voor gemaakt is. Ik weet het nog goed. Legendarisch moet de omzet zijn die Honda in dit grote land neerzet. Als in een eerdere Aziatische expeditie zien wij ook hier weer niet aflatende zwermen zoemende tweewielers het straatbeeld vullen. De helft van de verkeersdeelnemers rijdt hier met mondkapjes om stof van de tong en uit de long te houden, terwijl de andere helft zonder kapje aan de kant van de weg zit en op het trottoir over de prijs van diverse uitgestalde onderdelen van een gedemonteerd rund zitten te praten. We passeren een groot bouwproject met een tevens grote prachtige getimmerde poort. Hoog en breed met veel rood en goud en tierelantijnen is ie als bij een groots festival. En honderden mannetjes en vrouwtjes met dezelfde kleermaker en gele-helmen-leverancier zwermen van over straat naar binnen. Zij mogen elke dag naar dit festival om een joekel van een brug of snelwegdeel of zo te bouwen. Een prachtig geordend tafereel waarbij de vergelijking met een mierenleger niet uit de weg gegaan kan worden. Onze kalme, keurige chauffeur glijdt door de drukte, rijbanen negerend, waakzaam maar doelbewust voorrang nemend, zijn bijdrage leverend aan de compacte massa verkeer die door de Hanoise syphon heen moet. Hij wijst ons op de rivier rechts van ons (‘Red River…’) waarbij hij tevens zijn beide woorden Engels verbruikt heeft. We arriveren in het oude stadsdeel van Hanoi waar ons guesthouse tussen soortgenoten in gepropt is. De vriendelijke Ms Khanh tref ik aan de balie. Ze herkende ons van de foto die ik in het mailverkeer meestuurde. We hebben voor deze avond een kamer besproken, en eentje voor na de 3-daagse boottocht die ik voor morgen geregeld heb. Voor vanavond worden we wegens problemen met de afvoer naar zusterhotel Hanoi 3B hotel verderop in de straat overgezet. Het maakt ons niet uit waar we slapen, als het maar enigszins schoon is, en dat is. De kleine dame is erg vrolijk en enorm behulpzaam in dit proces. Zo had ik in de laatste mails kenbaar gemaakt dat we over treintickets moesten praten. Ze klimt in de telefoon met een contact bij het station en regelt binnen 4 minuten dat we over een dag of vier naar Ninh Binh vervoerd worden met de avondtrein (2 uurtjes slechts) en 2 dagen daarna op een soft sleeper bedje de nachttrein naar Hue in het midden van het land verschoven worden. Een rondje ten westen van Hanoi dat ik voor woensdag 1 mei in gedachten had kon na wat telefoontjes en buigen en wringen voor ons met prive auto (de groepen zaten vol) geregeld worden. Meteen wordt wederom duidelijk dat het niet klopt om er vanuit te gaan dat de maatschappij daar in elkaar steekt zoals het verkeer en het straatbeeld oogt. Een grote zooi en wanorde. Nee nee, hier heerst orde met afspraken, tabellen en contacten. Het is slechts de flexibiliteit en vindingrijkheid die zo’n maatschappij aan de buitenkant grappig maken.
Maar goed, ik kon bij de jonge miss Khanh uiteindelijk wel mijn eerste miljoenen afrekenen. Ja, miljoenen. Vervolgens even de gewijzigde adresgegevens doorgegeven bij Vega Travel die ons bootje verzorgt. Kon meteen de tweede helft afrekenen. Al met al deze dag veel geld uitgegeven, maar mooie dingen geregeld tm volgende week zaterdag-ochtend. De rest komt wel. We struinen deze dag door de stad en scoren tegen de avond in een bar-restaurantje een Tiger biertje bij een groentesoep en pizza.